Boodschappen op de bon

Door de oorlog waren er in de winkels steeds minder etenswaren en andere producten te krijgen.

Het werd dan ook steeds moeilijker om bijvoorbeeld een volledig ontbijt of avondeten te kopen. Dat was een groot probleem. Om dat aan te pakken werden veel producten 'op de bon' verkocht. Je kon alleen als je een bon had, zo'n product kopen. Zo konden we er in Nederland voor zorgen dat het kleine aantal producten dat nog te krijgen was, zo goed mogelijk werd verdeeld over de mensen.

Lees binnenkort meer hierover.

Tekst: Pepijn van der Vliet.
Beeld: Haags Gemeentearchief.
Eindredactie: Stichting 3 maart '45.

Van sportpark naar auto handel

Op Theresiastraat 145 staat nog steeds een heel oud gebouw. Er zat een sportclub in. Maar er heeft ook een manege gezeten en een paardenhandelaar. Op de voorkant van het gebouw staat nog steeds de naam van de handelaar in paarden: J.M. Washington Dealer in Horses.

Het gebouw is in 1896-1897 gebouwd. De architect gebruikte verschillende vormen, oude en nieuwe. Dat noemen we 'overgangsstijl'. Het gebouw hoorde bij het 'Nederlandsch sportpark'. Hier kwamen mensen voor atletiek, wielrennen en paardrijden. Het sportpark ging in 1905 dicht. Het gebouw werd een manege. In 1910 werden er stallen bij gebouwd, aan de kant van de Johannes Camphuijsstraat. Ook de paardenhandelaar J.M. Washington gebruikte het gebouw.

Toen de manege stopte, kwam er een fabriek voor sigaretten. Maar na twee jaar sloot de fabriek al. Tussen 1925 en 1961 zat hier autohandel Englebert. In de oorlog wilde de Britse luchtmacht bommen op het gebouw gooien, omdat ze dachten dat er onderdelen van de Duitse V2 raketten in lagen. Maar de bommen waaiden de straat in en raakten andere huizen. Bij het bombardement in 1945 werd het gebouw wel beschadigd. De eigenaar Henri Englebert liet het gebouw repareren. Daarna stond het gebouw dertig jaar lang leeg. In de jaren '90 konden mensen er weer sporten, net als in het begin. De sportclub van Jack Slagman sloot eind 2014.

Tekst: Mattijs Lootsma.
Beeld: Haags Gemeentearchief.
Eindredactie: Stichting 3 maart '45, Mariska Kastelic.

Reacties van ooggetuigen

Een van de slachtoffers van het bombardement was mevrouw Janneke Rijpstra.

Mevrouw Rijpstra was 28 jaar oud, getrouwd met Albertus Marinus Treebus en woonden in Voorburg. Mevrouw Rijpstra heeft een jongere zus die toen als evacué in Friesland was. Op 3 maart was Janneke onderweg met een bonkaart voor vlees, welke ze via haar moeder van een bevriende slager had ontvangen. In de winkel heeft de slager haar nog gewaarschuwd om niet terug te gaan naar huis, maar om bij hem te schuilen in de (lege) vriescel. Dit wilde ze niet en ze is toch weer richting huis gegaan. Iets wat haar dus noodlottig is geworden.

Dirk Koehoorn, Witmarsum (familie van mevrouw Rijpstra).

Boodschappen op de bon